Doolin-Cobh-Cork

Het is inmiddels al bijna 4 jaar geleden dat Bram en ik in Ierland waren. Steeds kwam het er niet van of vergat ik (Anne) de laatste week van onze reis te beschrijven. Toentertijd is het me niet gelukt doordat we of druk waren met dingen ondernemen, of ik was niet helemaal fit doordat ik te druk was geweest...
Herinneringen zijn er gelukkig nog genoeg en ook de foto's helpen om toch nog een verslagje te kunnen schrijven van onze laatste dagen in Ierland.

Op 19 september zijn we vanuit Doolin vertrokken naar Cobh, het vroegere Queenstown. Een prachtig, historisch havenplaatsje met geschiedenis. De haven van Queenstown was de laatste waar passagiers aan boord van de Titanic konden gaan in 1912. In het havengebouwtje waar de passagiers zich toentertijd verzamelden, is nu een museum gevestigd. Dit hebben wij 20 september bezocht en maakte veel indruk op ons.
Bij binnenkomst kochten we een entreekaartje. Je krijgt dan een kaartje met een naam erop. De naam van een passagier die in 1912 aan boord is gegaan van de Titanic. Bram kreeg een kaartje van een welgestelde man van zijn leeftijd en ik van een vrouw van mijn leeftijd. Mijn personage voer mee in de 3e klas en die van Bram in de 1e klas. Vervolgens gingen we het museum door met een gids die ons vertelde over het schip en de omstandigheden waar het in voer. Hutten van zowel 1e als 3e klas waren nagemaakt en het verschil in klasse was goed te merken.
Na de rondleiding kregen we zelf gelegenheid om dingen te bekijken. We mochten buiten kijken. Ook daar was het verschil in klasse zichtbaar. Reizigers voor de 1e en 2e klas verzamelden zich aan de achterkant van het gebouw, boven op de balustrade, onder een afdakje en 3e klas reizigers op het pleintje achter het gebouw. Er was zelfs nog een stukje van de steiger die in 1912 gebruikt is, zichtbaar. Vanaf die steiger werden mensen met kleinere bootje naar de Titanic gebracht die verderop lag. Het schip was te groot om in de haven zelf aan te kunnen meren.
Bij het verlaten van het museum konden we in een computer opzoeken wat er met het personage van ons toegangskaartje gebeurd was. Bram zijn personage had de reis met de Titanic overleeft. De jonge vrouw waarvan ik de naam op m'n kaartje had staan, was verdronken. Juist doordat je een kaartje van een persoon van (ongeveer) je eigen leeftijd had, was dit best heftig om te lezen/horen.
De B&B die we in Cobh geboekt hadden was weer prima. Lieve mensen met een mooi huis. De vrij lange oprit naar het huis lag echter tussen een paar muurtjes en hoge struiken, waardoor het met de auto de weg op willen rijden wel een beetje Russisch roulette was. Je moest maar gokken/hopen dat er niks aankwam, want overzichtelijk was het niet.
We waren die middag dan ook maar lopend naar het centrum van het stadje gegaan, wat goed te doen was. Nadat we weer genoten hadden van het barfood in een van de restaurantjes bij de haven en we daar nog wat rondgewandeld hadden, moesten we echter ook weer terug. Dat was nog best een pittige wandeling, want nu ging het (flinke) heuvelopwaarts. Moe van de wandeling en van alle indrukken doken we die avond ons bedje in...
Voor 21 september stond er een bezoekje aan het Fota Wildlife Parc, de dierentuin in Cork op de planning. Hier hadden we erg zin in, aangezien een vriendin van ons, Nynke hier werkte en we haar dan weer zouden ontmoeten. Als ik het me goed herinner, hadden we met Nynke in haar lunchpauze afgesproken. We kregen toen een beetje een rondleiding van haar, wat erg leuk en gezellig was. Heel mooi om te zien was de manier waarop de Cheetah's (deels) hun eten kregen: The Cheetah Run. Aan het uiteinde van een soort van slinger zat een stukje vlees. De slinger ging met een soort van kabelbaan (die door een van de medewerkers bediend werd) met een flinke vaart door een groot, afgezet veld. De cheetah's moesten dus echt rennen om hun hun vlees, hun prooi te vangen. Ontzettend mooi om te zien!
De 23ste zijn we (geloof ik) weer verhuisd van B&B. Dit keer naar een B&B in Cork. Vanuit deze B&B zijn we het mooie Cork nog ingeweest en hebben we 's avonds een restaurantje opgezocht waar we met Nynke gegeten hebben en gezellig bijgekletst. We zijn in deze periode ook nog naar het huisje van Nynke geweest en ik vermoed dat dat ook op deze dag was.
De 24e was het helaas alweer tijd om te vertrekken naar Nederland. Nadat we onze spullen ingepakt hadden en klaargezet voor vertrek (deze mochten we nog even in de B&B laten staan), zijn we nog even Cork in geweest. Totdat het tijd was om richting het vliegveld te gaan.
De vlucht naar huis verliep prima. We hebben er weer van genoten. Maar wat was het weer wennen in Nederland! Van die mooie, groene en ongerepte natuur naar een landje wat zo ingericht en gestructureerd is.

Verlangen om weer terug te gaan naar Ierland is sindsdien dan ook niet weggeweest. Het was een ontzettend mooie vakantie in een nog prachtig land. We kunnen dan iedereen ook van harte aanraden om dit land eens met eigen ogen te bewonderen!