Blarney-Kinsale

Vanochtend heerlijk ontbijt gehad; Bram heeft genoten van baked eggs, bacon en sausages en Anne die al die vettigheid (en vlees) op de nuchtere maag niet echt zag zitten heeft o.a. lekkere toast gehad. Vandaag stond 'Blarney Castle' op het programma. Het is een heel mooi, vervallen kasteel gebouwd op een rots. Maar het kasteel is niet zozeer de toeristische trekpleister, maar de zogeheten 'Blarney Stone;' een steen, helemaal bovenin het kasteel. De 'Blarney Stone' is een stuk muur bovenin/-op het kasteel dat je kunt kussen. Nadat je dus ik-weet-niet-hoelang met een heleboel andere, in onze ogen toch idioten, hebt gestaan, ga je daar op je rug liggen, met je hoofd achterover, half boven de afgrond hangend (er zit een rek onder voor de veiligheid) en dan dus die muur kussen en er niet bij nadenken dat je niet de enige bent die zijn of haar lipafdruk of ik-wil-niet-weten-wat daar achterlaat...Niks voor ons dus! Wij zijn lekker rondom het kasteel gaan wandelen. Het was er echt onwijs mooi! Er was een 'poison garden' en we hebben bomen/planten gezien die nog het meest weg hadden van varens gecombineerd met palmbomen en we hebben bomen gezien die soms wel uit 5 stammen bestonden! Heel apart! Vanuit het kasteel en vanaf de muurtjes vlakbij het kasteel, had je weer een schitterend uitzicht over de heuvels in de omgeving en het schitterende park van het kasteel met mooie bomen en een mooi riviertje. Na een heerlijke scone met 'clotted cream' and jam te hebben verorbert, zijn we weer in de auto gestapt. Voor iedereen die een keer in de buurt is/komt; deze plek is zeker een aanrader! Er is nog zoveel meer dan wat wij gezien hebben vandaag en wat we gezien hebben, was de moeite meer dan waard! Vanuit Blarney zijn we naar Kinsale gereden, een havenstadje wat wat zuidelijker ligt. Hier zullen we vannacht slapen. We zijn direct even het erg leuke stadje in gegaan, in de hoop een SIM-kaartje voor de telefoon te vinden, wat het hopelijk wat voordeliger maakt om de b&b's te reserveren. Helaas zonder succes, maar gelukkig heeft Anne de overnachting voor morgen online al kunnen reserveren. In het stadje verbaasden we ons over een haven die grotendeels droog lag; bootje lagen gewoon op het zand; heel apart om te zien. Na een drankje op een terrasje, zijn we naar de b&b gegaan. Een ontzettend mooi 'Country House' met wederom schitterende uitzichten! Na onze spullen op de kamer te hebben gezet, zijn we weer gauw het stadje in gegaan, want we hadden inmiddels al best zin in een hapje eten, dus op naar de 'Fish and Chips-take away.' Anne, die zo'n stuk vis toch niet helemaal zag zitten ging voor 'Fish and Cheese.' Geen idee wat het precies inhield, maar iets met kaas; dat was vast goed. Wat ze uiteindelijk kreeg was een bakje met lekkere, dikke friet met een hele bult geraspte kaas erover. Het smaakte haar opzich prima, maar het was vast lekkerder geweest als de kaas helemaal gesmolten was. Bram had vanmiddag, toen we in de 'Toerist Information' waren, een bord gezien waarop stond dat er vanavond een soort 'spokentocht'-achtige rondleiding zou zijn. Dat leek hem wel wat! Op moment van schrijven, dwaalt hij dus ergens rond in Kinsale, terwijl Anne voor de reservering van de b&b van morgen zorgt en jullie verslag uitbrengt van onze belevenissen. Goede taakverdeling dus. ;)

Nog even wat over het autorijden; dat is hier, op z'n zachtst gezegd, avontuurlijk te noemen. Gisteren was het nog best eng en wennen; er moet wel ineens links gereden worden. Gelukkig heeft Bram een sticker op het dashboard van de auto ontdekt die hem daar ook aan probeert te herinneren. Vandaag ging het rijden dan ook erg goed; Bram heeft een knop om kunnen zetten, waardoor hij nu ook beter als een 'links-rijdende-bestuurder' kan denken. Toch blijft het hier opletten. Waar we in Nederland autowegen hebben van anderhalve auto breed, zijn ze hier echt maar 1 auto breed en een muurtje op een halve meter afstand van de weg is heel normaal! Een stoep langs een 60km weg ook. Het barst hier ook van de onoverzichtelijke kruisingen. Als fietser ben je je leven hier niet zeker, maar toch komen we een enkele held (of moeten we zeggen domoor?) tegen. Doodeng! We (Bram) doen ons best om zonder brokken deze vakantie door te komen, maar het is wel een uitdaging!